موسوي يكي از نامزدهاي اصلاح طلبان در سي و چهارمين نشست مجمع نمايندگان ادوار مجلس حضور نيافت، اما در پيامي به نشست ادوار مجلس اعلام كرد: تقسيم بندي اصلاح طلب - اصولگرا اصرار نيروهاي سياسي به سرايت دادن تفرقه خويش به جامعه است.
به گزارش شمال نیوز به نقل از فارس، سي و چهارمين نشست مجمع نمايندگان ادوار مجلس شوراي اسلامي با پيام ميرحسين موسوي كه توسط بهزاديان قرائت شد كار خود را آغاز كرد.
متن اين پيام به شرح زير است:
در ابتدا بر خود لازم مي‌دانم از اينكه نتوانستم در جمع دوستان حاضر شوم اظهار تاسف كنم، جمع دوستان كه شكل‌يافته از نمايندگان ادوار مختلف مجلس است براي كشور ما يك فرصت محسوب مي‌شود.
حضرت امام خميني(ره) در مورد همين افراد بود كه از عنوان چكيده فضائل ملت استفاده مي‌كردند و بعيد مي‌دانم كه گردهم آمدن شما به واسطه دعوت برخي از نهادها باشد، با اين حال بي‌توجه به تمايلات جناحي و گروهي دور هم جمع مي‌شويد و در مورد مسائل و مشكلات كشور با يكديگر بحث مي‌كنيد و اين نشانه دقت تعبير امام راحل است، زيرا خرد و فضيلت جمعي منتظر نمي‌ماند تا از او براي انديشيدن و نگران بودن در مورد آن چيزي كه خود ريشه آن است دعوت كنند.
كشور در شرايط خوبي بسر نمي‌برد، شايد از نظر كساني كه دستي در كار نداشتند تشخيص آن كه اين اظهار نگراني تا چه حد ناشي از واقع‌بيني و يا بدبيني است و كلا داشتن ديدي روشن نسبت به بحران‌هايي كه بايد انتظارشان را كشيد كار مشكلي باشد.
اما براي افرادي كه تجربه حداقل 4 سال حضور در مركز تمامي تصميم‌ها را دارند راحت‌تر مي‌توان از آنچه در مقابلمان قرار دارد سخن گفت.
در ساختار تصميم‌گيري خلل‌هاي بزرگي ايجاد شده است و تصميمات فردي ميراثي از سختي‌ها براي هر گروهي كه بنا باشد در سال هاي بعد كشور را اداره كنند به جا خواهد گذاشت، به صورتي كه به راستي نمي‌توان از كسي انتظار معجزه داشت.
به مانند تمامي بحران‌هايي كه طي اين 30 سال پشت سر گذاشته‌ايم ما براي رو در رو شدن با مشكلات آينده بايد به سرمايه‌هاي خود رجوع كنيم.
اين سرمايه‌ها شامل ذخاير بي‌پايان ارزي يا ظرفيت‌هاي عظيم اقتصادي، يا همپيمانان متكثر و نيرومند و يا مديران نابغه اجرايي نبوده است و نيست.
ما تكيه به ارزش‌هايي كه انقلاب آفريد و با استمداد از گفتماني كه امام آن را پايه‌گذاري كرد گذشته را با سربلندي پشت سر گذاشتيم و براي پس از اين نيز انتخابي بهتر از اين نداريم.
تكيه بر آرمان‌هايي چون استقلال، عدالت، آزادي و توسعه در سايه جمهوري اسلامي ايران نيروهايي را آزاد مي‌كند و در اختيار قرار مي‌دهد كه ما هيچگاه از آنها بي‌نياز نبوده‌ايم و پس از اين به آن احتياجي دو چندان داريم.
امام راحل ما تمامي اين سرمايه را در زير چتر اسلام ناب محمدي جمع مي‌كرد و آنرا مكتبي مي‌دانست كه در مقابل اسلام آمريكايي و اسلام متحجرين و مرفه‌اين ديگر قرار دارد.
پيشتر كه جوان بوديم خيال مي‌كرديم اگر كار مي‌كنيم و اگر ديگران جهاد مي‌كنند و جان‌هاي خود را ايثار مي‌كنند براي حفاظت از چنين مكتبي است.
اينك كه دوباره مي‌نگريم مي‌بينيم كه در گذشته و چه امروز آن مكتب است كه همواره از كشور و مردم ما در برابر حوادث حفاظت مي‌كند.
چگونه از مردم انتظار داشته باشيم كه با سختكوشي و تلاش گذر از اين مرحله را امكان پذير كند، اگر به اصلي‌ترين و بازگشت‌ناپذيرترين توقعات آنها بي‌اعتنا باشيم؟ نخستين انتظار آنان از ما صداقت است، صداقت در آرمان و عمل، صداقت و شفافيت در برنامه‌ها و اطلاعاتي كه در اختيارشان مي‌گذاريم و پيش گرفتن سياست‌هايي كه منافع عامه مردم و نه گروه‌هاي خاص را هدف بگيرد.
توجه به اهميت اقشار ضعيف جامعه گويا آنقدر مورد بي‌توجهي قرار گرفته است كه كساني آنرا با اقتصاد صدقه‌اي اشتباه مي‌گيرند.
اداي ديني كه دولت اسلامي نسبت به محرومان دارد از توجه به عزت آنان آغاز مي‌شود و سپس معيشتشان را دربر مي‌گيرد حتي شعار حمايت از مستضعفان نبايد به صورتي بيان شود كه ولي نعمت بودن آنها را از ياد ببرد.
در طول اين سي سال آيا اين ما بوديم كه از آنها حمايت كرديم و يا آنها كه از انقلاب، نظام و مسئولان خويش پشتيباني مي‌كردند.
ما موظفيم كه خود را به راستي خدمتگزار اين ولي‌نعمتان بدانيم و در اداي اين وظيفه از منافع آنان حمايت كنيم.
البته من ادعا نمي‌كنم كه شعارها و سياست‌هايي كه بوي صدقه مي‌دهد از روي سوء نيت و منت گذاشتن بر مردم مطرح مي‌شود بلكه ريشه در ساده‌انگاري مقتضيات جامعه دارد.
حال آنكه براي حل مشكلات كشور راه حل‌هاي ساده‌اي وجود ندارد و كساني كه با بي‌اعتنايي به توان مديريتي و كارشناسي موجود چنين راه‌حل‌هايي را شعار و سرلوحه كار خويش قرار دهند تنها به عميق‌تر كردن بحران‌ها كمك خواهند كرد.
حمايت از منافع محرومان منافاتي با حمايت از بهبود فضاي كسب و كار و رونق توليد ريشه‌دار ملي ندارد، بلكه در راه‌حلي علمي و پايدار از طريق آن مي‌گذرد.
سرانجام اينكه ما همچون گذشته و بيش از گذشته براي گذشت از مراحل پيش روي‌مان به وحدت نياز داريم و كليشه‌هايي كه در ميان ما براي تقسيم‌بندي سياسي رايج شده است احتمالا عملكرد و منافع‌اي را در بر دارد با اين حال من مطمئن نيستم كه اين منافع با مصالح كل جامعه كاملا تطابق داشته باشد جامعه ما در متن خود به اصولگرا و اصلاح‌طلب تقسيم نمي‌شود و اصرار نيروهاي سياسي به سرايت دادن تفرقه خويش به جامعه كمكي به حفظ وحدت و پايداري مردم در شرايط سخت نمي‌كند.
از فرصتي كه در جمع دوستان در اختيار من قرار دادند سپاسگزاري مي‌كنم و براي آنان و خود آرزو دارم كه توفيق خدمت‌گزاري به ملت و كشور اسلامي را چه در صحنه باشيم و چه در خارج آن، از دست ندهيم.
